HA

ER ÞÁ RUKKAÐ Í EVRUM

 

JÓI EVRA

Ekkert gjald fyrir símtöl innan kerfis Nova

Athugasemdir

[HP Foss, 2.5.2008 kl. 00:08]

Túnvingull (Festuca rubra)

Harðgerð grastegund. Til landgræðslu ætti eingöngu að nota yrki sem nefnist Túnvingull Leik þar til innlendir stofnar varða á markaðnum. Réttlætanlegt er þó að nota önnur yrki en Leik þegar markmið sáningar er eingöngu að binda jarðveg og draga úr frostlyftingu til að gefa t.d. birki færi á að ná fótfestu.

Notkunarsvið: Melar og uppblásin hraun og annað örfokaland. Túnvingull er afar kröftugur að ná fótfestu eftir sáningu en er nokkuð áburðarfrekur og þolir vel beit. Við áfok hefur hann þann ókost að mynda þúfur einkum þegar áburðargjöf er hætt. Við stöðugt áfok rofna þúfurnar.

Markmið notkunar: Uppgræðsla örfoka lands, þolir dálítið sandfok er oft notaður til að sá í rofabörð.

Sáning: Afar æskilegt að herfa eða fella fræið niður 1-2 cm.

Sáðtími: Um leið og frost fer úr jörðu og fram á sumar. Haustsáning skilar sér einnig vel sérstaklega á Norðausturlandi og í nokkurri hæð yfir sjávarmáli á Suðurlandi.

Sáðmagn: 30-60 kg. af húðuðu fræi þegar sáð er eingöngu.

Sáðblöndur: Er oft sáð með vallarsveifgrasi og fleiri tegundum.

Áburðargjöf: 250 kg. af áburði (26-14) við sáningu.

Eftirmeðferð: Brýnt er að bera á áburð, lífrænan eða tilbúinn, 2 ár eftir sáningu 200-250 kg/ha en síðan ætti þess ekki að þurfa, en fylgjast þó með framvindunni næstu 3-5 árin.

Fræþroski: Þroskar fræ á láglendi í ágúst um allt land, þurrka þarf fræið strax eftir uppskeru.

Náttúruverndarsjónarmið: Túnvingull getur orðið nokkuð hávaxinn við áburðargjöf og ber að hafa það í huga við staðarval. Hann er hins vegar afar algengur um allt land.